Zapora na Jeziorze Solińskim to jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach, zarówno w trakcie sezonu, jak i już po nim. Byłeś w środku tego giganta? Zapraszamy was na wycieczkę do środka kolosa, który spełnia bardzo ważną rolę. Odpowiadamy także na pytanie, co stanie się w chwili, kiedy zapora zostanie uszkodzona?

Budowa zapory w Solinie rozpoczęła się w 1960 roku. Do jej powstania zużyto 820 tysięcy metrów sześciennych betonu, przeznaczając na jego wyprodukowanie 1,7 miliona ton kruszywa, oraz 200 tysięcy ton cementu. Zapora waży około 2 mln ton, objętość betonu wynosi 760 tys. metrów sześciennych, a koszt jej budowy wyniósł 1,5 mld zł. Na placu budowy pracowało dwa tysiące osób. 20 lipca 1968 roku rozpoczęła ona swoją pracę.

W latach 2000-2003 zmodernizowano zaporę. Zwiększono moc elektrowni ze 136 MW do 200 MW, Wymieniono wirniki turbin, wał turbiny, hydrauliczno-mechaniczno-elektryczny regulator na elektroniczny pamięciowo programowalny regulator cyfrowy, oraz zmodernizowano generatory, zespoły regulacyjne. W części elektrycznej zmodernizowano generatory TZ klasyczne i odwracalne. Wymieniono jeszcze wiele innych aparatur, układów oraz transformatorów, zmniejszono liczbę przecieków w zaporze. Ta inwestycja zmieniła oblicze bieszczadzkiej ziemi. Nie oszczędzano domów, niszczono także kościoły, cerkwie oraz cmentarze. W Wołkowyi wysadzono kościół i zabytkową cerkiew. Podobnie było z sa­kral­nymi bu­dow­lami w Chrewcie i Teleśnicy Sannej. Cmentarze we wsiach, które miały być zalane zostały ekshumowane, a zwłoki przenoszono w inne miejsca. Nie zrobiono jednak tego dokładnie. Na przykład w 1990 roku wędkarze łowiący ryby na cyplu w Polańczyku natrafili na zbutwiałe trumny. Ostatecznego za­la­nia do­ko­nano we wrze­śniu 1967 roku. W ca­ło­ści za­lano wsie Solina (z przy­siół­kami), Teleśnica Sanna, Chrewt i Podleszczyny. W wielu miej­scach nie wy­cięto jed­nak drzew. Przez wiele lat ich ki­kuty wy­nu­rzały się przy niż­szym sta­nie wody.

Źródło: Korso24